Έχει έρθει για καλό ή για κακό;
Για τους επιχειρηματίες, το sharing economy δίνει ευκαιρίες εκμετάλλευσης ήδη διαθέσιμων πόρων (π.χ. αυτοκίνητα, διαμερίσματα), χωρίς την ανάγκη μεγάλου αρχικού κεφαλαίου, αλλά και πρόσβαση σε πολύ ευρύτερο “πελατολόγιο” μέσω των πλατφορμών. Ωστόσο, πολλοί επιχειρηματίες καταλήγουν να εξαρτώνται από πλατφόρμες, οι οποίες ελέγχουν την τιμολόγηση, ενώ, παράλληλα, επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνταν στους κλάδους αυτούς πριν την έλευση του sharing economy χάνουν κομμάτια της αγοράς, καθώς δυσκολεύονται να ανταγωνιστούν τις χαμηλότερες τιμές που παρέχονται μέσω αυτών των πλατφορμών.
Για τους καταναλωτές, από την άλλη, το μοντέλο προσφέρει πιο προσιτές και πιο ευέλικτες εναλλακτικές λύσεις σε σχέση με τις παραδοσιακές επιλογές. Ωστόσο, ο αντίκτυπός του στις κοινότητες των πολιτών μπορεί να είναι και αρνητικός, με τη βραχυχρόνια μίσθωση να έχει ανεβάσει τις τιμές των ενοικίων σε ορισμένες πόλεις, μειώνοντας τη διαθεσιμότητα κατοικιών.
Οι καταναλωτές, επίσης, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι λιγότερο προστατευμένοι, καθώς κάποιες πλατφόρμες λειτουργούν χωρίς αυστηρά κανονιστικά πλαίσια, προκαλώντας ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια και την ποιότητα των υπηρεσιών σε σχέση με παραδοσιακούς παρόχους.
To sharing economy αλλάζει την έννοια της ιδιοκτησίας
Με την έλευση του sharing economy τα προσωπικά περιουσιακά στοιχεία μετατρέπονται σε πόρους προς εκμετάλλευση για την παροχή υπηρεσιών και την απόκτηση εισοδήματος, επαναπροσδιορίζοντας την έννοια της ιδιοκτησίας αλλά και τα κίνητρα πίσω από την αγορά τέτοιων περιουσιακών στοιχείων. Πλέον, ένα αυτοκίνητο ή ένα σπίτι δεν είναι απλώς ένα περιουσιακό στοιχείο που χάνει την αξία μεταπώλησής του με τα χρόνια, αλλά ένα εν δυνάμει μέσο για την παραγωγή εισοδήματος. Για αυτό, για παράδειγμα, έχουν δημιουργηθεί υπηρεσίες που βοηθούν τους αγοραστές να αξιολογήσουν τα σπίτια, όχι μόνο για τη διαβίωσή τους, αλλά και για τις δυνατότητες δημιουργίας εισοδήματος από βραχυχρόνια μίσθωση.
Παράλληλα, αγαθά, που για να είναι διαθέσιμα παλαιότερα απαιτούνταν μακροχρόνια δέσμευση ή ιδιοκτησία, γίνονται πολύ πιο εύκολα προσβάσιμα, όπως τα coworking spaces, που μπορούν να αντικαταστήσουν σε έναν βαθμό την ανάγκη για ένα μόνιμο γραφείο, ή οι πλατφόρμες δανεισμού μεταξύ ιδιωτών και επιχειρήσεων (peer to peer lending), που λειτουργούν σε κάποιες χώρες και μπορούν να παρακάμψουν σε έναν βαθμό τον παραδοσιακό δανεισμό.
Πέρα από τα υλικά περιουσιακά στοιχεία
Πέρα από τα υλικά αγαθά, το sharing economy έχει επεκταθεί και στα πνευματικά αγαθά και τις δεξιότητες, με τη δημιουργία πλατφορμών που δίνουν τη δυνατότητα σε δημιουργούς περιεχομένου και ειδικούς σε κάποιο θέμα (π.χ. ιστορικούς) να επωφεληθούν από τις γνώσεις και τις δεξιότητες τους, μετατρέποντας τις ιδέες τους σε παροχή υπηρεσιών.
To sharing economy κάνει “disrupt” τις παραδοσιακές αγορές, ωθώντας ολόκληρους κλάδους να προσαρμοστούν σε ένα νέο μοντέλο όπου όλο και περισσότερα αγαθά, από τα σπίτια μέχρι τις γνώσεις, μετατρέπονται σε μια δυνητική επιχειρηματική ευκαιρία. Καθώς η τεχνολογία του sharing economy θα εξελίσσεται, η έννοια της ιδιοκτησίας αναμένεται να συνεχίσει να θολώνει, καθιστώντας το “monetization” ένα όλο και πιο σημαντικό πρίσμα, μέσα από το οποίο οι άνθρωποι θα βλέπουν τα υπάρχοντά τους.
Πηγές: Forbes, Investopedia